Allahu Teâlâ'nın rahmetine yaklaşmak için ibadet niyetiyle kesilen özel hayvana kurban denir. Kurban Bayramı'nın ilk üç gününde kesilen kurbana Udhiyye, kesmeye de Tazhiye adı verilir. Kurban Bayramı'nda ibadet niyetiyle kurban kesmek, Müslüman, zengin, özgür ve yolcu olmayan kimselere vaciptir. Buradaki zenginliğin ölçüsü, temel ihtiyaçlarından, getirisi olsun ya da olmasın en az 200 dirhem gümüş değerindeki mala sahip olan ve fitre vermek yükümlülüğü olan kişidir. Kurban Bayramı'nın ilk üç günü (yani kurban kesme günleri) kurbanı kesmeye gücü olup da kurban kesmeyip, sonradan fakir olacak olsa bile, burada vücub (kesin gerekli olan, yapılmadığında cezayı gerektiren görev) üzerinden düşmez. İmamı Azam ve İmam Ebu Yusuf, kurban kesmenin yükümlülüğünde akıl ve buluğun şart olmadığını görüşündedir. Dolayısıyla zengin bir çocuğun veya bir delinin velisi bunların mallarından kurban kesebilir. Kendileri bundan yiyebilir, fazla kısmı da faydalanacakları bir şey ile değiştirilir. Elbise vb. gibi. İmam Şafii ve İmam Malik'e göre kurban kesmek vacip değil, müekked sünnettir. Vacip olan kurban kesme görevi, Allahü Teâlâ'nın verdiği nimetlere karşı şükür için yapılan bir fedakârlıktır. Kurban kesmek ile sevaba ulaşıp, belalardan korunmak amacı beslenir.

Kurban kesmenin Kurban Bayramı'nın dışında, adak için kesilen kurban ve akika kurbanı olarak iki çeşidi daha vardır. Yeni doğan çocuk için Allah (C.C)'a şükür etmek üzere kesilen kurbana akika kurbanı denir. Yeni doğan çocuğun kafasındaki tüylere akika denir ve ismini buradan almıştır. Bu kurban çocuk doğduktan, buluğ çağına gelene kadar kesilebilir. Hanefilere göre mübah ve güzel olan akika kurbanı kesmek, diğer üç mezhepte sünnettir. Adak kurbanı ise bir şeyden dolayı adak kesmeye niyet eden kişinin, o işi olduktan sonra adak kurbanı kesmesidir. Hac Suresi 29. Ayette ise bu konuda mealen şöyle buyrulur: "Adaklarını da yerine getirsinler". Adanılan iş olduktan sonra adak kesmek Hanefi mezhebinde vaciptir.

Kurban kesmenin faydası manevi yönde olduğu kadar maddi yönden de çoktur. Her gün insanların ihtiyaçlarını karşılamak için çok sayıda hayvan kesilir ama bundan sadece imkânı olanlar faydalanır. Fakat Kurban Bayramı'nda ise Allah rızası için birçok hayvan kesilir ve bundan imkânı olmayan fakirler daha çok faydalanır. Burada ticaret amacıyla yapılan iş güzel bir dini ve ahlaki durum kazanmaktadır. Kişisel menfaatler yerini insani ve toplumsal büyük bir fedakârlığa bırakır. İnsanlardaki paylaşma ve yardımlaşma duygusunu güçlendirir. Günümüzde kendi zevk ve ihtiyaçları için binlerce hayvanın kesilmesini görmeyenlerin, Kurban Bayramı geldiğinde Allah rızası için, fakirlerin ve muhtaçların yararına kesilen hayvanları görmeleri çok büyük bir düşüncesizliktir.

Kurban kesmenin geçerli olabilmesi için bazı şartlar vardır:

Kurban etinin dağıtımı da büyük önem taşır. Kurban etinin üçe bölünmesi ve bir kısmının fakirlere, bir kısmının akrabalara ve bir kısmının da aileye ayrılması sünnettir. Bu şekilde toplumda yardımlaşma ve dayanışma duyguları pekişir.

Kurban kesme geleneği, İslam öncesi dönemlere kadar uzanır ve birçok kültürde farklı şekillerde yer alır. İslam'da ise bu ibadet, Hz. İbrahim'in oğlu Hz. İsmail'i Allah'a kurban etme girişimi ve sonrasında Allah'ın bir koç göndermesi olayıyla ilişkilendirilir. Bu olay, Müslümanlar için büyük bir fedakârlık ve teslimiyet örneği olarak kabul edilir.

Kurban kesmenin dini, sosyal ve kültürel boyutları, bu ibadetin ne kadar önemli ve kapsamlı olduğunu gösterir. Müslümanlar için kurban kesmek, sadece bir ibadet değil, aynı zamanda toplumsal dayanışma ve yardımlaşmanın da bir ifadesidir.